Dood & Verderf

Waar Pestilence begin '90 benadrukte dat 'Spheres' geen keyboards bevatte (maar wel keytars, nog erger), is het tegenwoordig helemaal oké dat metal en elektronica elkaar liefdevol in de armen vallen. Gareth de Wijk belichaamt de symbiose van beide werelden. Hij neemt je in mee langs hoogtepunten van Atari Teenage Riot, Igorrr, Deformer en zijn eigen The Dead Cvlt. Mijn prille puberteit bestond uit twee werelden: de metal van Metallica, Sepultura en Gorefest, en de elektronica van The Prodigy, Holy Noise en Neophyte.  In deze editie van Dood & Verderf bezoeken we het magische raakvlak tussen die twee werelden. En er is in Nederland maar één iemand die die ontdekkingstocht tot een succesvol einde kan brengen: Gareth de Wijk. Enerzijds is Rotterdams trots namelijk wereldwijd bekend als dj Thrasher en eigenaar van het fameuze hardcore-, breakcore- en drum ‘n bass-label PRSPCT, anderzijds is hij sinds zijn 14e punk- en metalzanger, zoals in The Dead Cvlt.  In dit uur gaan we in een moordtempo lan

Denk je aan metal, dan denk je aan extreme vocalen. Monica Janssen, zangeres van X-Tinxion en Downcast Collision en gruntdocent, laat via zeven platen horen welke variaties metalzang kent, hoe het wel en niet moet, en waarom echt iedereen kan grunten. Het is hét afhaakmoment van elke niet-metalhead die een metalplaat hoort: als de zang erin komt. En met zang bedoel ik dan vooral de extreme varianten, zoals de grunt, growl, scream of - en da’s mijn favoriete sonische rariteitenkabinet - pigsquel. Maar diezelfde grunt is ook een van de grote geheimen die metal zo verdomd aantrekkelijk maken. Buitenaards, apocalyptisch, opruiend, energiek, deprimerend, beangstigend: het kan allemaal. Daarom in Dood & Verderf: het geheim van de grunt. Onze trip leader is Monica Janssen. Niet alleen is zij zangeres van X-Tinxion en Downcast Collision, ook werkt ze als zangdocent met een specialisatie in de extreme stijlen. Je kent haar misschien als docente van Nova Grunten, de artiestennaam van de elfjarige Nova Hui

Hoewel metal in de regel zijn uiterste best doet om zich af te zetten tegen religie, hebben de twee volgens hoogleraar Oude Testament Mladen Popovic juist veel overeenkomsten. Via zeven platen maakt Mladen duidelijk hoe dat zit. Ja, echt: mijn gast van vandaag, Mladen Popovic, is hoogleraar Oude Testament en het Antieke Jodendom bij de Rijksuniversiteit Groningen. Mladen is gespecialiseerd in de Bijbel, Dode Zeerollen, Kunstmatige Intelligentie en paleografie, Jodendom in de Grieks-Romeinse periode, archeologie, antieke wetenschappen, astrologie, fysiognomie en magie. Oja, en hij is decaan van de Faculteit Godgeleerdheid en Godsdienstwetenschap En Mladen houdt van metal. Erg veel van metal. Natuurlijk voor de muziek, al sinds zijn 11e. Maar ook inhoudelijk ziet hij veel overeenkomsten met zijn expertise. Want metal, zo stelt hij, is net als religie een vat vol rituelen, verhalen, fascinaties en escapisme.  In deze uitzending vertelt Mladen aan de hand van acht platen hoe deze twee schijnbaar tot

Als er iets vaak geromantiseerd wordt, dan is het de invloed van drugs en drank op muziek. In deze uitzending vertelt schrijver Vincent Cardinaal wat de keerzijden van narcotica zijn aan de hand van zeven artiesten die onlosmakelijk verbonden zijn aan hun verslaving. Schrijver en verslaafde-in-herstel. Dat is de kortste omschrijving van gitarenliefhebber en (muziek)journalist Vincent Cardinaal. Sinds een goed jaar is hij volledig abstinent van cocaïne, drank en andere zaken die zijn leven grondig op de kop zetten. Vincent is daarom bij uitstek de persoon om dé 7 metalplaten uit te zoeken met de meest aangrijpende, tragische, hilarische en hallucinante verhalen over de invloed van narcotica op muzikanten en hun muziek. We bespreken onder meer John Frusciante's ultieme rehabilitatie, Phil Anselmo's onuitstaanbaarheid, James Hetfields decennialange opkrabbel- en terugvalepisodes, Chino Moreno's romantisering van het verslaafd zijn. Dat en meer, inclusief veel verhalen over verslaving met je doet en wat er

Het havenbedrijf en de bewoners waren er niet blij mee, maar kunstenaar Maarten Bel voer in zijn tot rat omgebouwde boot moedig de Nieuwe Maas op en af, terwijl aan de over de punkband Buurtbeheer 'Rat' speelde. Ook leuk: borduren op System Of A Down. En wat zie je eigenlijk als je je ogen sluit en naar Mogwai luistert? Dat, en heel veel meer, in deze uitzending van Dood & Verderf. Nee, zelf zit hij in een doedelzakband en zingt mantra’s onder begeleiding van een mosselpiano. Maar activistisch kunstenaar Maarten Bel vindt harde gitaren geweldige instrumenten om de wereld mee op z’n kop te zetten. Het vormt de soundtrack bij zijn project over een enorme rat waarmee je op de Nieuwe Maas in Ratterdam kunt varen. Het is de inspiratiebron bij nachtelijke borduursessies. En het biedt materiaal om eigenaren van een kunstbeurs boos mee te maken.  In deze editie van Dood & Verderf vertelt Maarten Bel alles over welke rol harde gitaren spelen bij kunst en het omwentelen van de maatschappij. We lachen

Ja, het is luid, chaotisch en opruiend, maar metal, hardcore en andere herriebronnen kunnen wonderen doen voor je hoofd. Marcel Schop, maker van de Metal Health-podcast, weet daar alles vanaf. We draaien daarom de platen die volgens Marcel het beste laten horen hoe muziek je kan helpen, bespreken waarom juist harde gitaren een zegen zijn voor je geestelijke gezondheid, en sluiten af met een absolute feestplaat om stralend de winter in te gaan. Depressie. Angst. Verslaving. Trauma’s. Stress. Borderline. Bipolair. Narcisme. Er kan echt van alles verkeerd gaan in je hoofd. De Amerikaanse industrial-metalband Ministry vatte het eind jaren ‘80 mooi samen: the mind is a terrible thing to taste. Daarom gaat deze editie van Dood & Verderf over mentale gezondheid, en welke rol harde gitaren daarbij kunnen spelen. Marcel Schop is hiervoor te gast. Marcel is strategiedirecteur bij communicatiebureau Meijers & Walters, maar vooral maker van de podcast 'Metal Health', over geestelijke gezondheid in de gita

Marleen van de Kerkhof is én bestrijder van de klimaatcrisis én fervent metalfan. Ze laat daarom in deze uitzending haar favoriete activistische metalplaten horen, variërend van aartsdeprimerend (we gaan eráán!) tot ondanks-alles-hoopgevend. “Mijn hart gaat sneller kloppen bij het luisteren naar black, death en post metal. Mensen reageren behoorlijk verrast als ik daarover vertel. In het dagelijks leven werk ik namelijk als international affairs manager bij een technologiebedrijf in de spoorsector en ben ik director van een climate tech start up.” “Het klimaat was voor mij de reden om over te stappen van hyperloop (ik bouwde de eerste in Delft) naar spoor. Men verklaarde me voor gek, maar de trein is verreweg het meest duurzame transportmiddel en we hebben de infrastructuur al liggen. Zo kan ik een bijdrage leveren aan emissiereducties.” Aldus Marleen van de Kerkhof. En dus! Bespreken we, met dank aan de klimaatcrisis, in deze uitzending van Dood & Verderf een van de meest populaire onderwerpen

Als de kans zichzelf voordoet om te praten over Cthulhu, dan moet je die pakken ook. En dus is Teitan- en Cthuluminati-frontman Devi Hisgen te gast om alles te vertellen wat je moet weten over Lovecraft, inclusief zeven even verwarrende als prikkelrijke platen. "Dit is als een pijpbeurt op de maan: weird maar ook lekker." “We schrijven zelf ook Lovecraft geïnspireerde verhalen. Is het een idee om daar een korte passage uit voor te dragen?” Dat schreef Devi Hisgen vorige maand, nadat ik zijn band Cthuluminati zag spelen in Baroeg en ik hem uitnodigde om zijn favoriete platen te laten horen in Dood & Verderf.  Cthuluminati was namelijk niet alleen een zeer, zeer interessant voorprogramma voor Rotting Christ, maar ook een band die in woord en beeld refereert aan mijn grote voorliefde voor het mythische monster Cthulhu uit de verhalen van gothic horror-schrijver H.P. Lovecraft uit de eerste helft van de 20e eeuw én aan de illuminati, het geheime genootschap dat volgens complotdenkers achter de scherm

Twee kunstenaars, twee metalheads, twee familieleden, twee mannen. Dat zijn vader Luuk & zoon Storm Bode uit Rotterdam.  Luuk is de beeldend kunstenaar: murals, schilderijen, installaties én een van de makers van de ​​Ode aan Marten Toonder, het beeld op Rotterdam Blaak dat de maker van Tom Poes en Heer Bommel eert. En Luuk houdt van metal. Storm is de muzikant: hij is gitarist bij de Rotterdamse blackmetalband Sterf. Dit voorjaar bracht de band ‘Veelvraat’ uit, inclusief de typerende, ijskoude badkamer-blackmetal-sound. Vandaag zijn ze beiden te gast in Dood & Verderf. Vader en zoon draaien hun favoriete metaltracks, voor zichzelf, elkaar en jou. Onheilige huisjes worden daarbij niet geschuwd, want het infameuze trio Burzum - Marduk - Gorgoroth passeert de revue. Mocht je nog een aflevering willen cancel culturen, dan is dit je kans.  De playlist Iron Maiden - Where Eagles Dare (Piece of Mind, 1983)Burzum - Dunkelheit (Filosofem, 1996)Mercyful Fate - The Oath (Don’t break the oath, 198

Wie Arno Coenen niet kent, ligt sinds 2014 begraven onder een steen die begraven ligt onder een hunnebed dat begraven ligt onder een meteoriet. Arno is namelijk de geestelijk vader van de Hoorn des Overvloeds, het gigantische kunstwerk dat het dak van Markthal in Rotterdam siert. 115 bij 95 meter groot, 400.000 megapixels rijk, een van ‘s werelds grootste kunstwerken, de Sixtijnse kapel van de Lage Landen.  Maar er is zoveel meer te vertellen over Arno. Zijn pornovideo’s met legofiguren. Een soort-van-docu vol metal-iconen. De bizarre inrichting van zijn eigen (inmiddels overleden) bar-restaurant-podium-brouwerij Eurotrash. Artwork voor de Amsterdamse stonerdoommetalband Pendejo!. De enorme Slayer-klok in Hotel Not Hotel. En exposities met zijn werk én kickbokswedstrijden.  Het duizelt me.  Gelukkig komt Arno alles toelichten. Of niet. Dat maakt niet uit. We gaan sowieso zijn favoriete metalplaten draaien, én ik laat aan Arno horen welke muziektip het online magazine Zware Metalen voor

Tokologisch koken. Dat is in een notendop wat kok Manuela Goncalves Tavares doet. Ben je bekend in Rotterdam, dan ken je haar van restaurants Toko94, Tokotrash, Coco of Het Nieuwe Instituut. Ze leerde het vak bij Herman den Blijker, maar helpt ook in de keuken van metalpodium Baroeg. Maar ook: de vrouw die eind vorig jaar de Black Achievement Award won voor haar ondernemerschap. Actief is in de lhbti+-gemeenschap. Kookt voor daklozen. Vroeger in Parkzicht kwam om te hakken op gabber. Projecten leidt met tienermoeders. Oefent op de basgitaar. Praatgroepen organiseert voor jonge mensen die homoseksueel zijn.  En Manuela is metalfan. Gróót metalfan. Dat laat ze horen in dit uur Dood & Verderf. En dan krijgt ze in deze uitzending ook nog eens een luistertip van het online magazine Zware Metalen! God, wat een feest. De playlist Zwaar Aanbevolen Move BHC - Freedom Dreams (Freedom Dreams, 2021) “Op het gebied van de black achievement awards is Freedom Dreams van Move BHC een mooie luiste

Alleen al de omschrijving van het werk van de Rotterdamse kunstenaar Anouk Griffioen klinkt als een folk-blackmetalband uit het hoge noorden van Engeland. Het is dus geen verrassing dat zij heel, heel enthousiast reageerde toen ik haar vroeg mee te doen aan Dood & Verderf. Daarom: de 8 favoriete metalplaten van Anouk, inclusief tekst en uitleg, én de maandelijkse luistertip van het online magazine Zware Metalen, speciaal voor haar uitgezocht. Pantera – Fucking Hostile (Vulgar Display of Power, 1992)Orphanage - Druid (Oblivion, 1995)Death - Symbolic (Symbolic, 1995)The Gathering – Saturnine (if_then_else, 2000)Six Feet Under – Lycanthropy (Haunted, 1995)Amesoeurs – La Reine Trayeuse (Amesoeurs, 2009)Sunn O)))  - N.L.T. (Altar, 2006)Dead Shape Figure - 6 x 9 (The Grand Karoshi, 2008) Zwaar Aanbevolen Inferno - The Wailing Horizon (Paradeigma / Phosphenes of Aphotic Eternity, 2021) “Ik zie dat Anouk best wel houdt van die old-school black, oude Enslaved, corpsepaint enzo.” Dat schrijft Pim K

Gesjeesd antropoloog. Afgestudeerd filosoof. Oud-voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond. Voormalig woordvoerder bij de Algemene Onderwijsbond. Christen-af. Sinds 2017 Tweede Kamer-lid namens GroenLinks voor onderwijs, wetenschap, zorg, volksgezondheid, emancipatie, mediabeleid en sportbeleid.  En metalliefhebber.  Dat is in een notendop Lisa Westerveld, die haar favoriete metalplaten laat horen in Dood & Verderf op Operator Radio. Tussendoor praten over versierd worden op festivals, filosofie ondanks de kritiek van Death, Lisa's liefde voor het grootste en meeslepende, en de karakteristieken van de bugel. De playlist White Skull - High Treason (Public Glory, Secret Agony, 2000) Ik raakte eigenlijk bekend met metal toen mijn broertje het album Public glory, secret agony van de band White Skull mee naar huis nam.  In Flames - Only for the weak (Clayman, 2000) Tijdens mijn studententijd maakte een goede vriend me bekend met een paar geweldige albums van In Flames (C

Simpele muziek voor simpele mensen. Dat is volgens SP-kamerlid Peter Kwint de definitie van zijn favoriete genres: country en hardcore. Om erachter te komen of hardcore écht zo simpel is en of dat ook afstraalt op zijn eigen identiteit, draait Peter in deze uitzending van Dood & Verderf zijn allerfavorietste hardcore- en punkplaten, voorzien van tekst en uitleg. We bezoeken zo Bleskensgraaf, Feyenoord, Drenthe, mixed-martial-arts-violent-dancing-zalen, en natuurlijk heel veel plaatsen in de Verenigde Staten, thuisbasis van de hardcore en punk. En, ook niet onhandig: we draaien 10 8 platen die tezamen slechts 20 minuten duren. De playlist American Nightmare - There’s A Black Hole in the Shadow of the Pru (Background Music, 2001) Wat is het nut van simpele mensen voor in de Tweede Kamer? Plus: Feyenoord, of het lijden van de tegenwoordige tijd Converge - First Light/Last Light (You Fail Me Redux, 2016) Een antropologisch onderzoek naar violent dancing (en het nut van aan mixed martial art

Voorzitter van bestuur Baroeg Open Air. Initiatiefnemer van het Popkantoor, een nooit verrezen poppodium in Rotterdam. Redacteur bij de Feyenoord Supportersvereniging. Strategisch adviseur bij de afdeling stadsontwikkeling van de gemeente Rotterdam. Maar bovenal, en daarom is hij te gast hier: projectmanager van het Eurovisie Songfestival namens Rotterdam. In één uur legt hij uit wat Mayhem te maken heeft met het songfestival, of het een probleem is dat de Italiaanse delegatie wel of niet cocaïne snoof, en waarom Go_A het toppunt (en Blind Channel het absolute dieptepunt) van de afgelopen editie was. Plus: de Zwaar Aanbevolen tip, waarin viool-cutiepie Alexander Rybak samen met Keep Of Kalessin optrekt. De playlist Mayhem - A Time To Die (Grand Declaration Of War, 2000) Ehm. Niet echt een lgbtq++-vriendelijke band, toch? Of toch juist wel? Hatari - Hatrið mun sigra (2019) Stonden op Baroeg Open Air 2019. Lordi - Hard Rock Hallelujah (The Arockalypse, 2006) Was dit het begin van de meta

Vandaag, bij hoge uitzondering, heet Dood & Verderf eenmalig anders: Veel Verderf & Dood. Dat is ter meerdere glorie van onze gast in de uitzending: Daan de Neef. Daan is namelijk sinds 17 maart lid van de Tweede Kamer, heeft net zijn eerste schriftelijke vragen ingediend, en omschrijft zichzelf als volgt: ✅  Groot dierenliefhebber en strijdt voor meer dierenwelzijn en -gezondheid. ✅  Enorme liefhebber van death-, black- en doommetal. ✅  Houdt erg van filosofie. Schrijft daar boeken over. Maar gek genoeg zit Daan in de kamer namens de VVD, bepaald niet de meest uitgesproken vegan-deathmetal-crust-slamcore-partij die ons bestel rijk is. Hoe dat zit, hoor je in deze editie van Dood & Verderf. We draaien Daans favoriete metalplaten en komen er zo achter waarom het liberalisme en metal (en goed, dierenrechten en filosofie) prima samengaan. Plus: hoe metal is de Tweede Kamer eigenlijk? De playlist The Gathering - Subzero (Always…, 1992) Hoe ben jij in je jeugd me

Ja, hij was de bassist en gitarist van deathmetalact Sepiroth, en is tegenwoordig bassist van het Rotterdamse metal-meets-punk-meets-breakcore-project The Dead Cvlt. Maar Julian Schaap is veel meer dan dat alleen. Als assistent-professor aan de Erasmus Universiteit Rotterdam doet hij namelijk sociologisch onderzoek naar onder meer de rol van gender en de aanwezigheid van racisme in rock en metal.  Samen met collega-socioloog Pauwke Berkers schreef hij ‘Gender Inequality in Metal Music Production’ en promoveerde hij op ‘Elvis has Finally Left the Building? Boundary Work, Whiteness and the Reception of Rock Music in Comparative Perspective’. Hij weet trouwens ook veel van World of Warcraft. En de rol van muziek tijdens de coronacrisis. In deze editie van Dood & Verderf draaien we de metalnummers die Julian vormden én praten we over al die vaak vermijde onderwerpen zoals racisme en genderongelijkheid. De playlist Sepultura - Arise (live, The Roots of Sepultura, 1996 / 1991) Cannibal Corps

The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Mount Fuji Doomjazz Corporation, Bong-Ra, Voodoom, Celestial Season, Servants of the Apocalyptic Goat Rave, The Thing With Five Eyes, Wormskull, Bluuurgh…, Glowstyx, Orphanage… Dat, in een notendop, is Jason Köhnen. De producer slash bassist slash zanger slash drummer slash designer is sinds 1989 op alle mogelijke manieren bezig met extreme muziek, van deprimerende doommetal tot allesvernietigende breakcore-ragga-industrial-hardcore-terror. Zijn nieuwste project is Metaal, een documentaire over de Nederlandse extreme metalscene tussen 1985 en 1995. Daarom, vandaag in Dood & Verderf: de favoriete nummers van Jason Köhnen én alles over Metaal. Ga direct naar de crowdfundpagina van Metaal voor een donatie De playlist Celestial Season - The Secret Teachings Of All Ages (The Secret Teaching, 2020) Bong-Ra - Hidden Chamber (Antediluvian, 2019) Bluuurgh… - Deceived (In My Embrace, 1992) Thy Catalfaque - Embersólyom (Naiv, 2020) Cathedral - Ebony Tears

Een uitzending die ik maak met mild knikkende knieën. Want naast mij staat Ed Warby, een van Nederlands beste metaldrummers, bekend van onder meer Gorefest, Ayreon, Hail of Bullets, Vuur en Orphanage. En ik ben verdikkeme opgegroeid met Gorefest! Erase, uit 1994, was mijn eerste échte zware metalplaat die ik goed vond, en The Glorious Dead staat nog altijd in mijn top-10 beste metalnummers ooit. In dit uur van Dood & Verderf hoor je alles over Ed Warby, zijn muzikale invloeden én het werk dat hij vroeger en nu maakt. De playlist Kiss - Love Gun (Alive II, 1977) Rainbow - Kill The King (On Stage, 1977) Manowar - Metal Daze (Battle Hymns, 1982) Death - Zombie Ritual (Scream Bloody Gore, 1987) Gorefest - The Glorious Dead (False, 1992) Hail Of Bullets - Red Wolves Of Stalin (Of Frost And War, 2008) Heads For The Dead - At The Dead Of Night (Into The Red, 2020) Niet in de uitzending, wél relevant Zwaar Aanbevolen (dit was de luistertip van Zware Metalen voor Ed, maar door ti

Nog nooit kende ik zó weinig nummers op de setlist van deze editie van Dood & Verderf. Want te gast in de uitzending is Pim Kastelein, “currently performing research on the interactions between pensions and housing markets, and the implications of these interactions on a macroeconomic level.” Nou, dan weet je het wel. Oja: Pim is ook eindbaas van Zware Metalen, het online magazine over metal waar Dood & Verderf elke maand mee samenwerkt. Of, in zijn termen: de hangplek voor metalliefhebbers. Pim weet dus aaaaaaalles van de wonderbaarlijke scene die metal heet. Daarom, in deze uitzending: zijn favoriete metalreleases, variërend van Kiss tot Converge. Plus: hoe gaat het met de metalscene? Hoe overleef je dag in dag uit metal luisteren? Hoe ga je om met homofobie, misogynie en rechtsextremisme van bands die je goed vindt? En wat heeft hij precies met Kanye West en Ariane Grande? PS Ja, we claimen in de uitzending dat het geluid niet in orde is. Dat was het ook niet. Maar het klonk bij het ter