Dood & Verderf

Welkom bij een nieuwe editie van Dood & Verderf op Operator Radio Waarin ik de beste nieuwe metalreleases van de afgelopen maand voor je draai Inclusief de maandelijkse concerttip van Baroeg, de Zwaar Aanbevolen-release van Zware Metalen, en de Haatplaat, die ditmaal even hilarisch als pijnlijk is. Uitzendingen terugluisteren, alle tracklists, afspeellijst op Spotify, maandelijkse nieuwsbrief en bijbehorende podcast: je vindt het allemaal op www.doodenverderf.nl Anaal Nathrakh – Forward! (A New Kind Of Horror) Al sinds 1999 hebben de 2 leden van het nogal dubieus klinkende Anaal Nathrakh slechts 1 doel: een soundtrack maken voor de apocalyps. Nou is de wereld nog steeds niet vergaan, dus al bijna 20 jaar maken Dave Hunt, de zanger van Benediction, en Mick Kenney de wereld enkel auditief onveilig. Het nieuwe album, A New Kind Of Horror, verschijnt eind september, terwijl Anaal Nathrakh (dat gewoon ‘adem van de slang’ betekent, niks meer dan dat) begin november in Baroeg staat. Hiep hiep hoera voor

Grá – Till Sörjerskorna (Väsen) “The dark aspects of ancient Scandinavian spirituality.” Dat klinkt als een omschrijving van elke mogelijke Scandinavische metalband. En dat is het ook! In dit geval gaat het om Grá, een Zweedse band die sinds 2011 blackmetal maakt. Nouja, niet zomaar een Zweedse band, want het is het experimenteerverhikel van Dark Funeral-zanger (kuch) Heljarmadr. Zijn nieuwste album, Väsen, zal nooit erg hard opvallen in de middelmaat, behalve openingssingle en prijsdier ‘Till Sörjerskorna’. Want daar klopt bijna alles aan. God Is An Astronaut – Mortal Coil (Epitaph) God Is An Astronaut is natuurlijk geen échte metalbands. Postrock, heet dat in het genre: lang uitgesponnen geluidsmuren, veel sfeer, geen zang. Iets meer distortion, en je hebt post-metal zoals van Cult Of Luna, en dan is het opeens weer wél metal. Afijn, Satans wegen zijn ondoorgrondelijk. God Is An Astronaut doet vooral denken aan Mogwai, komt ook uit Ierland, maar klinkt alleen net iets harder en agressiever. Ik z

Zeal & Ardor – Waste (Stranger Fruit) Nee, op metal-wikipedia Metal Archives doet elke moderator net alsof zijn neus bloedt, maar Zeal & Ardor is toch écht wel een metalband, zij het één met exotische invloeden. De Zwitser-Amerikaan Manuel Gagneux had eerder een kamerpopproject én legt zich met Zeal & Ardor toe op ‘negro-spirituele avant-gardemetal’, dus dat is bidden in de satanskerk. Bovendien staat Zeal & Ardor op Lowlands, dus hij is officieel de metalscene ontgroeit. Nog gekker: Zeal & Ardor staat, samen met Gojira, op het Montreaux Jazz Festival in Zwitserland. Laat dat de pret niet drukken: Waste, de tweede single van het in juni verschijnende Stranger Fruit, is geweldig. Bovendien staat Zeal & Ardor ook gewoon op Wacken Open Air en Graspop Metal Meeting, dus je mag dit gewoon te gek vinden hoor! Lik – Celebration of the Twisted (Carnage) Ja, natuurlijk is dit Zweeds! Net te gruizig en te oldschool deathmetal voor het Gotenburg-geluid, dus ze komen uit Stockholm, onz

Between The Buried And Me – House Organ (Automata I) We beginnen dit uur van Dood & Verderf zónder metal. Want volgens The Metal Archives, de Wikipedia voor metalbands (inclusief even NSB’erige moderatoren), is Between The Buried And Me géén metalband. En juist van die band hoorde je House Organ, een track van zijn nieuwe album, Automata I. Op zich is die discussie wel te begrijpen. Amerikaanse progressieve metal, da’s vragen om problemen, want vaak schieten die jongens mijlenver door en belanden ze in een plek van het universum waar ook polonaises gelopen worden. Between The Buried And Me blijft gelukkig op ‘House Organ’ net binnen wat acceptabel is, en excelleert daarbinnen als een malle. Tuurlijk, het is zo groot als Muse en zo breed als Genesis, maar de metalvariant van die twee klinkt heel erg oké. En mocht je dit leuk vinden: de album is een dubbelaar, waarbij deel 2 in augustus uitkomt. Nekrogoblikon – Dressed As Goblins (Welcome To Bonkers) Feitelijk is het onmenselijk wat ik je aan do

Dimmu Borgir – Interdimensional Summit (Eonian) Doe eens gek: we beginnen Dood & Verderf met een hit. Want voor het eerst in acht jaar zijn ze er weer: Dimmu Borgir, dé Noorse metalband die met Enthrone Darkness Triumphant uit 1997 in één keer black metal zo toegankelijk maakte als popmuziek. Daar werden door vele tru kvlt-metalmensen voor gehaat, maar nog heel veel meer mensen waren vooral absoluut en voor eeuwig verslaafd aan de metal-met-hitpotentie-machine. In de twintig jaar daarna groeide Dimmu Borgir uit tot epische proporties, waarbij zij de grens met keiharde kitsch vaker dan wenselijk overstaken. Nu is er dus nieuw werk, met misschien wel de grootste hoeveelheid kitsch ooit. En hoewel de satan in mij eerst moest huilen, veranderden die tranen langzamerhand in euforisch brandend salpeterzuur. Kijk, op 4 mei komt langspeler Eonian uit, die moet hier niet vol mee staan, maar als losse single is dit heel erg prima. En we gaan meer bands uit Scandinavië horen in dit uur Dood & Verderf op Op

Welkom bij Satan’s Light, het nieuwe poezieprogramma op Operator Radio. Mijn naam is Inge Janse, en ons eerste gedicht heet ‘in vuur en vlam’. Vlammen om je heen Gekrijs door merg en been Giftige salpeterpoelen Enkel haat zul jij nog voelen Dit is het einde van de tijd Je lichaam van zijn geest bevrijd Geen verleden, geen bestaan Voor eeuwig in het vuur vergaan Nee, voor jou geen ochtendgloren Elke dag in leed geboren Geknars der tanden, gruwelijke pijn De vlam van wraak zal in je zijn Harakiri For The Sky – Heroin Waltz (Arson) Ik heb vaak grappen gemaakt over metalbands uit Oostenrijk, maar over Harakiri For The Sky niks dan lof. Deze band mengt de atmosferische blackmetal van Winterfylleth met de epische postmetal-geluidsmuren van Cult Of Luna, en doet dat op volledig eigen wijze. Heroin Waltz is één van de voorlopers van langspeler Arson, wat gezien de singles misschien wel één van dé metalplaten van 2018 wordt. En dat is gelijk onze openingsplaat voor de februari-editie van Doo

King Goat – Flight of the Deviants (Conduit) We starten het jaar met 8 minuten deprimerende progressive doommetal. Uit Engeland. Natuurlijk. Deze 5 jongens uit Brighton bestaan al zes jaar, maar hebben nu pas hun eerste langspeler uitgebracht: Conduit. Nouja, nu pas: het album kwam begin 2016 al uit, maar is nu ook verkrijgbaar als deluxe editie met bonustracks, op stemmig blauw-zwart vinyl. Aetherian – Dark Earth (The Untamed Wilderness) Griekse melodische deathmetal! Nu snapt Aetherian ook wel dat je dan altijd moet opboksen tegen de grote namen uit Scandinavië, en dus schrijft de band op zijn Bandcamp-pagina: “Melodic Death Metal does not necessarily has to come from Scandinavia. AETHERIAN are one of those bands that stand any competition with the genre pioneers from the North with ease.” Klinkt nogal pathetisch, maar de recensies voor The Untamed Wilderness bewijzen hun gelijk. Cultura Tres – Waiting For You (La Secta) Wauw. Wat heeft deze band een geweldige oldschool Sepultura-vibe, ver

Rolo Tomassi – Rituals Ojee, denk je eerst: te jonge, boze mensen die experimentele metal maken. Maar de nieuwe single Rituals is echt heel goed. Dat mag ook wel, want Eva Spence en haar broer James Spence oefenen al sinds hun 13e op de vocalen. Rolo Tomassi zag in 2005 het licht, Time Will Die and Love Will Bury It is hun vijfde album en verschijnt begin volgend jaar. Mourning Ashes – American Dream Chapter III: Oblivion (11 november) / 41 luisteraars per maand / Phoenix, VS / sinds 2011 Jason Knez doet alles zelf. Jammer genoeg ook het poseren voor de fotografie, want als je hem ziet, dan denk je: ojee, metalcore, laten we hier niet aan beginnen. Dat verklaart ook de slechts 41 luisteraars per maand op Spotify. En dat terwijl American Dream best een oké, zij het wat eentonige, melodische deathmetalplaat is. Taake – Intrenger Kong Vinter, heet de 7e langspeler van Taake. Alle mogelijke blackmetalcliché’s gelden voor deze jongen: hij noemt zich Hoest, komt uit uit Noorwegen (Bergen zelfs, da

Vredehammer – Suffocate All Light Ik heb het echt met de drummer te doen. Dit is niet vol te houden. Man man man. Gelukkig duurt het nummer maar vier minuten. Maar hij moet maar verder! Geef die man wat gratis amfetamine. All-star-band met bandleden van Abbath en Sepultura. Het vorige album, Violator, was al geweldig, vooral voor mensen zoals ik die Amon Amarth niet meer trekken en gewoon willen rammen. Maar wat in 2016 nog een band was, is nu een eenpersoonsproject van Valla, met daar omheen de nodige experts. Het album verschijnt later dit jaar, openingssingle Suffocate All Light doet het beste vermoeden. Of, zoals Valla het poëtisch verwoordde: “They say music is all about emotions, so a while back I was thinking about trains, then I started thinking about what it would feel like being hit by one. Then I wrote ‘Suffocate All Light’.” Iron Monkey – 9-13 Britse sludge! Want Britten, en dan vooral zij uit het altijd florissante Nottingham, weten wat traag lijden is, met die

Cradle of Filth – You Will Know The Lion By Its Claw Nieuwe single van het aankomende album. Dani heeft er weer zin in, met zo’n 600 ideeën in ruim 7 minuten. Steampunk-lovecraft-horror op z’n best. True zijn ze blackmetaltechnisch niet, maar muzikaal des te meer. Het citaat is afkomstig van een wiskundestrijd uit 1697, waarin de natuurkundige Isaac Newton anoniem zijn oplossing instuurde. Johann Bernoulli, die de wedstrijd uitschreef, herkende niettemin Newton als de inzender vanwege zijn gebruikte procedure en schreef tanquam ex ungue leonem, Latijsn voor ‘we know the lion by his claw’. Ascendant – At Wit’s End Gloednieuwe deathcoreband uit België. Nog maar 1 single, maar klinken nu al alsof ze jaren en jaren meegaan. Hun eerste optreden was op het veelzeggende Frietrock in het Belgische Retie. Wees hip, word hun eerste fan. Ghost & Alison Mosshart – He Is Nu eindelijk het grote geheim opgelost is wie toch die mysterieuze man achter de skeletpakken van Ghost B.C. is (namelijk Tobias Fo