Fc Afkicken

Op een zwoele Catalaanse avond in augustus 2011 stonden de sterren uitgelijnd boven Camp Nou. Niet voor zomaar een wedstrijd, maar voor een clash die bruiste van spanning en oud zeer. Barcelona en Real Madrid, Guardiola en Mourinho, schoonheid en scherpte. De Spaanse Supercopa als decor voor een duel dat steeds minder op voetbal en steeds meer op theater leek.Messi danste als vanouds. Hij strooide met assists, scoorde zelf, en bepaalde het tempo alsof hij de dirigent van een orkest was. Real vocht terug, Benzema en Ronaldo toonden hun klasse, maar in de 88e minuut was het opnieuw Messi die met een magistrale volley het verschil maakte. 3-2. De beker bleef in Camp Nou. De wedstrijd leek beslist.Tot plots het doek werd weggescheurd. Marcelo, wild en gefrustreerd, zaagde Cesc Fàbregas onderuit. Wat volgde was geen slotapplaus, maar een vechtpartij die zelfs Hollywood niet had kunnen regisseren. Duwen, trekken, rode kaarten. Mourinho, met die ijzige blik, stak z’n vinger in het oog van Tito Vilanova — een gebaar