Fc Afkicken

In het stadion dat zong van schoonheid, waar Cruijff de lijnen tekende en Messi de sterren raakte, liep jarenlang een man rond die geen kunstenaar was, maar een beschermer van het doek. Carles Puyol was geen man van sierlijke passeerbewegingen of poëtische goals. Hij was de muur waar poëzie op stukliep. De man die zijn haar losliet, maar nooit zijn tegenstander.Geboren in La Pobla de Segur, uit de bergen, met modder aan zijn schoenen en vuur in zijn borstkas. Hij kwam niet naar Barcelona om indruk te maken, maar om te verdedigen. En dat deed hij – tegen alles. Tegen tegenstanders, tegen de tijd, tegen zijn eigen lichaam. Met een tackle als handtekening en een schreeuw als strijdkreet.Op het veld sleurde hij. Hij coachte met zijn ogen, commandeerde met zijn schouderduw. En als hij dan een goal maakte – zeldzaam maar nooit onbelangrijk – vierde hij alsof het zijn eerste was, en misschien ook wel zijn laatste. Tegen Duitsland in 2010 sprong hij hoger dan zijn 1.78 toestond, kopte hij Spanje naar een WK-finale, e