Duimpjeworstelen

Join in for an intellectually stimulating episode of Thumb Wrestling as the hosts (sic!) welcome a fascinating guest: ChatGPT, an advanced language model. In this mind-expanding conversation, they delve into the timeless masterpiece of cinema, "2001: A Space Odyssey." In the first bit, ChatGPT shares intriguing insights about the film's enigmatic plot and visionary director, Stanley Kubrick. She explores the movie's symbolic representations of human evolution, artificial intelligence, and the enigmatic monolith that captivated audiences for decades. Next, the discussion takes a deep dive into the film's groundbreaking special effects and the way it pushed the boundaries of cinematic storytelling. ChatGPT elaborates on the movie's legacy and its impact on sci-fi filmmaking, inspiring countless other directors to reach for the stars. In the final chapter, ChatGPT and the hosts (sic!) ponder the enduring mysteries presented in "2001: A Space Odyssey." They discuss the film's thought-provoking questions about hum

Verjaardagscadeautjes zijn vaak sowieso al een beetje kut. Maar wat nou als je rebelse jongere broer je een of ander 'levensveranderend' sensationeel rollenspel cadeau doet? Het overkomt de rijke bankier Nicholas van Orton (Michael Douglas) in The Game (1997). Al snel slaat de paranoïa toe: is dit wel echt een spel? Wie is erbij betrokken? Hoe kom ik er in godsnaam uit? Fincher staat garant voor geraffineerde thrillers, maar zelfs dat kan met een slecht einde zomaar in elkaar donderen. Zo ondervindt filmjournalist en tv-redacteur Timna Rauch (o.a. Cine.nl). De afloop van The Game maakte haar niet zomaar boos, de hele film werd erdoor compleet teniet gedaan. En er zouden zomaar eens verrassende mensen aan haar kant kunnen staan. Het gaat in deze aflevering ook over gaslighting, de big dick energy van een spel als dit aan iemand cadeau doen en het genot van (goed uitgevoerde) onbevredigende filmeindes. Links: Timna's eigen site: https://www.tvtimna.nl/  Filmquiz in De Vortin: https://vorstin.nl/event/filmquiz-

What are unloved movie masterpieces? Well, they are the films that get rated the lowest by critics and audiences. Sometimes they can be downright bad, other times they are simply very challenging.   Who better to join this very first English movie draft on Thumb Wrestling, than two avid defenders of movies that have received too little praise in the past. Veteran podguests Theodoor Steen and Ashley Walker return, to shine a new bright light on titles that can use all the love they can get.   You can find the lists and vote on: http://www.thumbwrestling.nl    To get to these lists, we played a movie draft!   The game: three candidates pick a movie one by one. Six categories must be filled, and each movie can be selected only once in the whole game. Also, after every round of picks, we reverse the order in which we can choose a movie. The objective is to get the best list together of six movies.   Who do you think made the best picks?   Hey, you want to support this podcast? Visit our Patreon

Pak je Terrence Malick-bingokaart, want deze keer gaan we even lekker aan de slag met The Tree of Life (2011). Zweverige cameravoering, spirituele thematiek, bomenporno en zo goed als geen plot, ze passeren allemaal de revue. Maar deze film springt er ook uit binnen het oeuvre van de mooifilmer. Vooral dankzij het segment waarin het dramatische familieverhaal wordt gepauzeerd om even te kijken hoe het complete universum is ontstaan. Laten we het zo stellen: dit is een van de weinige arthousefilms met dinosauriërs erin. Dit ronduit bizarre uitstapje was genoeg reden voor podgast Thom Aalmoes (redacteur bij Dag en Nacht Media) om de film tijdens zijn eerste kijkbeurt uit te zetten. Thom is medepresentator van de podcasts Geeky Dingen en de Alle Geschiedenis Ooit. Maar ondanks laatstgenoemde, zitten er grenzen aan hoeveel verleden hij in een willekeurige film hoeft te zien. Voor Duimpjeworstelen wilde hij The Tree of Life best eens helemaal uitzitten, om positief verrast te worden. Gelukkig donderde de boel aan

Sinds 2014 wordt al in donkere achterafsteegjes uitgevochten tussen filmliefhebbers uit twee kampen. Namelijk: zij die Inherent Vice een briljante film vinden en zij die er echt geen bal aan vonden. Podgast nummer 119, beter bekend als scenarist Jeroen Margry, valt in dat laatste kamp. En zodoende kunnen we lekker terugkeren naar een favoriet van de podcast, regisseur Paul Thomas Anderson. Margry schreef de Nederlandse kinderfilms De club van lelijke kinderen en Leeuwin, de voetbalfilm die al een paar weken in de Nederlandse bioscopen te bewonderen is. Toen hij de trailer zag, vooraf aan een vertoning van Birdman, wilde hij eigenlijk veel liever Inherent Vice kijken. Maar toen hij wel P.T.A.'s nieuwste zag, bekroop hem al snel genoeg het omgekeerde gevoel... Inherent Vice is gebaseerd op het gelijknamige boek van cultschrijver Thomas Pynchon, met Joaquin Phoenix als stoner-detective Doc Sportello. Als zijn ex hem vertelt dat ze een rijkaard aan het oplichten is, komt hij al snel daarna in een web van intriges

"Don't you like 21 Jump Street? What the frick is wrong with you?" Host Ruud has heard them all before. Well, this time podguest and ultrageeky comedian Rik Carranza gets to tell him to his face. Through a Skype connection though, as Rik resides in Scotland. They go deep into the hijinks of police officers Schmidt and Jenko, who go undercover as high school students to expose a drug ring. It's a comedic meta-sequel to the eighties tv-show that made Johnny Depp famous. Carranza co-hosts the Geekatorium podcast, and is a presenter on Pure Radio Scotland. And also, he's made waves in the geekdom and on Edinburgh with his live comedy panelshow Star Trek vs. Star Wars and its spin-off Clash of Fandoms. Rik is very vocally passionate about his love for satire movies, and he gets to go nuts for 21 Jump Street in this episode. And even if you don't care for the movie as much as our podguest, you have to hand it that it succeeds at its satire. It's probably mainly the result of the hard labour of the two directors, Ph

Is er een film die meer eighties is dan Scarface (1983)? Giorgio Moroder op de synthesizer, blitse pakken, spierballengeweld en hele ladingen cocaïne. Gooi er nog wat heerlijk geschmier bij van de grote Al Pacino, het dik aangezette schrijfwerk van Oliver Stone en ook nog de strakke regie van Brian de Palma. Dan zou je toch iets groots moeten hebben?  Wel, toen host Ruud deze klassieker voor het eerst zag, vond hij de Cubaanse crimineel Tony Montana eigenlijk vooral maar een domme lul. De hele persoonlijkheidscultus begreep hij al helemaal niet. Dus dat het al drie jaar heeft moeten kosten voor hij eindelijk een aflevering over deze pet hate kon maken, is misschien al een wonder op zich. Maar de aflevering is er nu. Nummer 117. En bovendien met een gast die dit onderwerp dubbel en dwars waard is om dit onderwerp voor te bewaren. Als een ware raconteur stapt namelijk de Nederlandse filmregisseur en -producent Paul Ruven de Nijmeegse podcaststudio – beter bekend als Ruuds huiskamer – in. De man achter films als

STEM HIER: https://www.duimpjeworstelen.nl/   We spelen een draft, waarin we plukken uit de top 5 van de box office van de afgelopen zes jaar! Oftewel: 2017 t/m 2022.   De spelvorm: drie kandidaten moeten om de beurt een film kiezen. Zes categorieën moeten worden gevuld, elke film mag maar voor één categorie worden gekozen en elke ronde draait de volgorde van wie er wanneer aan de beurt is om. Wie kan de beste lijst van zes filmtitels bij elkaar sprokkelen?   Aangeschoven zijn onze goede vrienden van de Film Fans Podcast, ofetwel Narana Cober en de Heilige St. Nils Timmer. Wie heeft volgens jou de beste keuzes gemaakt?   Steun Duimpjeworstelen op Patreon! En ontvang leuke extraatjes ^_^   Links: Dezelfde dag opgenomen, de review van Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves in de Film Fans Podcast: https://open.spotify.com/episode/2cQJPxsSLLLe8ijBhjq24B Ruud te gast in de Film Fans Podcast om de Oscars te voorspellen: https://open.spotify.com/episode/56QFVNqfHOcxNTV30Yqnuz Duimpjewors

Met die nieuwe Dungeons & Dragons-film in de bios is het goed om eens de filmgeschiedenis in te duiken. In de jaren tachtig had je namelijk geen bestaande intellectual property nodig om avontuurlijke fantasyfilms geproduceerd te krijgen. Kwaadaardige laserschietende ridders uit de ruimte waren na het succes van Star Wars nog hip. Maar in Krull (1983) staan ze tegenover een heldhaftige prins, een stel gewiekste rovers, een cycloop en een tovenaar. Of ja... tovenaar... Toen de film uitkwam werd-ie meteen verkozen tot slechtste film van het jaar. Zwaar onterecht, vindt cultuurwetenschapper en scifi-kenner Edwin van Meerkerk. Hij verdedigt Krull al jaren tegen zijn vrienden, en krijgt daarvoor nu ook het meest geschikte platform. En al heeft de film genoeg tekortkomingen, host Ruud moet toegeven dat hij er een dikke bak plezier aan heeft beleefd. Prins Colwyn en prinses Lyssa gaan trouwen om hun families te verenigen tegen de dreiging van de duistere vijand The Beast, wiens zwarte burcht elke dag verplaatst n

"We're on a mission from God." How long has it been since we did one of these in English? Well, it's Thumb Wrestling Time again, and we even recorded this one live with an audience – of sorts – at the Big Binge at the Utrecht International Comedy Festival! The subject of this conversation is a comedy classic: The Blues Brothers (1980).  Well, if you can call it a comedy, which our podguest and festival act Huge Davies cannot. Aside from an Adam Driver lookalike, he is also a musical comedian. Davies has created and starred in Channel 4-sitcom The Artists – which ran for three entire episodes – and also co-hosts the Comedians Watch the Worst video podcast. And he's scorekeeper in the amzingly funny Film Quiz Podcast. Jake and Elwood Blues try to save their old orphanage home by bringing their old band back together. They run into Aretha Franklin, Illinois nazi's, way too much police, a bunch of rednecks and a homicidal ex-girlfriend played by Carry Fisher. And no one can stop them from spreading the blues and

Tijdreizen is een van de leukste en spectaculairste subgenres van sciencefiction, maar in hoeverre klopt er wel hout van? Om daar met een kritisch oog naar te kijken, hebben we Prof. dr. Theo Rasing, hoogleraar natuurkunde en ontvanger van de Spinozapremie 2008, uitgenodigd. Niet in de gebruikelijke thuisstudio. Nee, we nemen plaats in het café van LUX Nijmegen, tijdens de achtste editie van wetenschapsfilmfestival InScience, waar misschien wel dé tijdreisklassieker draait. Back to the Future (1985) is nagenoeg onaanraakbaar. Zie maar een gast te vinden die echt wil zeggen dat deze komische scifi-klassieker een stuk bagger is. En ook onze podgast beleeft vooral veel plezier aan het verhaal van de tiener Marty McFly die vastzit in 1955, en misschien ook nog eens het huwelijk van zijn ouders per ongeluk heeft verijdeld. Maar met een wetenschappelijke bril zijn er echt wel wat gaatjes te prikken in de wetenschappelijke basis voor BttF. Is 1,21 gigaWatt namelijk wel genoeg energie om door de tijd te reizen? Prof.

Oscars! Ze komen er weer aan. En met zijn Triangle of Sadness (2022) is regisseur Ruben Östlund nu genomineerd voor drie verschillende categorieën: beste film, regie en originele scenario. Je zou bijna vergeten dat hij hiermee eerder ook al – na The Square al voor de tweede keer op rij – de Gouden Palm binnensleepte op het Filmfestival van Cannes. De satire, waarin vooral de rijken der aarde door het slijk worden getrokken, leidt in elk geval tot veel reactie. In het drieluik maken we kennis met modellen/influencer-koppel Carl en Ya-Ya, die ruzieën over een gepeperde restaurantrekening. Vervolgens gaan ze ook op een luxecruise en uiteindelijk stellen ze Rutger Bregmans De meeste mensen deugen op de de proef. Ze navigeren een wereld van dronken communistische kapiteins, Russische oligarchen, Britse wapenfabrikanten, Scandinavische techmiljardairs en het legertje stewards dat een fooi uit hen allemaal probeert te peuren. Waar het werk van Östlund tot nu toe nog erg in de smaak viel bij De Speld-oprichter Melle

Gaat host Ruud echt proberen om De Oost (2020) van Jim Taihuttu kapot te maken? Natuurlijk niet, maar deze oorlogsfilm over de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië is een uitstekende gespreksopener. Dus laten we er vooral eens uitgebreid over praten... Wie het zeker over deze belangrijke Nederlandse film wilde hebben, is voorvechter Bor Beekman. Als filmredacteur bij de Volkskrant was hij al vroeg op de hoogte van het maakproces van deze film. Bor sprak meermaals met regisseur Taihuttu en bezocht ook de set, en is daardoor dus ook een echte autoriteit over deze belangrijke oorlogsfilm van Nederlandse bodem. Want het moest blijkbaar 70 jaar duren voordat deze oorlog eindelijk in een Nederlandse film zou worden gevat. In de hoofdrol zien we Martijn Lakemeier als de jonge soldaat Johan, die naar Indonesië trekt om 'wat goeds' te kunnen betekenen. Eenmaal daar start de desillusie. En verbolgen jongetjes zijn een goede prooi voor megalomane legerleiders die er zo hun eigen agenda op nahouden. In dit geval een Gr

Het is onderwater, ziet er blauw uit, is ondertekend door James Cameron en is niet Avatar. Rara, wat is het? The Abyss (1989) natuurlijk! Het passieproject dat de grootste waanzinnige van Hollywood maakte na zijn successen Terminator en Aliens. Dit is zijn versie van een Steven Spielberg-avontuur: bovennatuurlijke wezens, een hoop verwondering en in het midden van dat alles een scheidingsdrama. Maar dat wel op de bodem van de oceaan. Zakenpartners en gescheiden stel Bud en Lindsey worden voor het karretje van het Amerikaanse leger gespannen om een gezonken onderzeeër op te duiken. Maar als er onverklaarbare zaken gebeuren, zorgt de paranoïa voor extra druk in Spongebobs achtertuin. Navy Seal luitenant Coffey denkt dat de Russen op de loer liggen en wil de boel nuken. Lindsey weet beter: hier is onbekend intelligent leven in het spel. We duiken erin met documentairemaker, grafisch vormgever en oprichter van UFO Meldpunt Nederland Bram Roza. Eigenlijk had hij liever Close Encounters of the Third Kind besproken,

STEM HIER: https://duimpjeworstelen.nl/   We spelen een draft, waarin we terugblikken op filmjaar 2022!   De spelvorm: drie kandidaten moeten om de beurt een film kiezen. Zes categorieën moeten worden gevuld, elke film mag maar voor één categorie worden gekozen en elke ronde draait de volgorde van wie er wanneer aan de beurt is om. Wie kan de beste lijst van zes filmtitels bij elkaar sprokkelen?   Aangeschoven zijn filmjournalisten Kaj van Zoelen en Jacoline Maes. Wie heeft volgens jou de beste keuzes gemaakt?   Steun Duimpjeworstelen op Patreon! En ontvang leuke extraatjes ^_^  

Baby Jezus is weer in het land, en dus is dit de perfecte tijd om weer een lekker seizoensgebonden film door de mangel te laten halen door onze gast. Deze keer is het Stanley Kubricks kerstige meesterwerk Eyes Wide Shut (1999). Het was zijn eerste film in twaalf jaar, en ook meteen zijn laatste. De montage was net een paar dagen klaar, toen deze messias voor filmnerds plotseling het leven liet. Het is ook de film die misschien wel, misschien niet, de twee hoofdpersonen hun huwelijk kostte. Toen nog het heetste echtpaar van Hollywood: Tom Cruise en Nicole Kidman. Indiewire riep Eyes Wide Shut laatst nog uit tot de beste film van de jaren negentig. Wie dat nooit zou doen is onze podgast van deze editie Duimpjekerstelen, en legendarisch figuur in de comedywereld van de Benelux, Fokke van der Meulen. Hij is de kroegbaas van het leukste comedypodium in het Nederlands taalgebied, Café the Joker in Antwerpen, en staat met De Moppentappers ook geregeld zelf op het podium. En in zijn eigen pod, de Fokcast, praat hij v

Oudere millennials dweepten ermee. Na de verschrikkingen van de jaren negentig was het heerlijk dat manic pixie dream-Nathalie Portman in ons leven kwam, om ons wijs te maken in de indierock. Zach Braffs regiedebuut Garden State (2004) was de belofte die zich nooit helemaal heeft waargemaakt. Een roemrijke filmcarrière bleef uit en uiteindelijk kennen we hem nog steeds vooral als 'die gozer uit Scrubs'. Maar eventjes... Heel eventjes was hij dé ster van lekker eigenzinnige arthousecomedy zonder budget-land. Host Ruuds levenspad kruist precies met de hoogtijdagen van Braff, en dus van deze film. Met de desillusie en de wansmaak van de jaren negentig in de mond waren The Shins een verademing. Podgast en filmreviewer Len Karstens (Cinemagazine) heeft daar gelukkig geen last van, en kan de film met een nieuwere, nostalgievrije blik bekijken. Met een blaas vol azijn schuift hij maar al te graag aan, om wat zonneschijn te stelen. Dan komen er al gauw onderwerpen voorbij zoals de moeilijk te verteren eindscène op he

Een witte man zijn in de jaren negentig. Dat betekent: kantoorhokjes, seksuele frustratie en vooral heel veel ontevredenheid. Dat is het beeld van heel veel films uit dat ene roemruchte jaar, 1999. Maar als er een film is die het héél erg benadrukt – de oertekst, if you will – dan is het wel American Beauty. En met vijf Oscars op de conto lijkt het erop dat het in die tijd zelf ook heel erg werd gewaardeerd dat dit punt werd gemaakt. Want wie werd er destijds niet verliefd op een plastic zakje in de wind? In 2022 is onze blik nogal verschoven. Het blijft een goed gemaakte film over een midlifecrisis, dat moet ook filmcriticus Hedwig van Driel (o.a. Schokkend Nieuws) erkennen. Maar inhoudelijk heeft ze duidelijk haar aanmerkingen. En hoe verder Ruud is geraakt van de herkijkbeurt – de podcast moest namelijk opnieuw worden opgenomen – hoe meer hij ook zijn kanttekeningen moet plaatsen bij de inhoud van American Beauty.  Het gaat ook over de raakvlakken met de tv-serie Kevin Can Go F*** Himself, het beroep van d

3,1415926535897932384626433832795028841971(...) en zo verder tot een oneindig lang getal. Geen enkele filmmaker geeft zijn film een naam die nooit ophoudt, zelfs een jonge Darren Aronofsky niet. Dus werd het toch maar die wiskundige notering: π, oftewel Pi (1998). Het is het verhaal van de geniale wiskundige Max, een kluizenaar die last heeft van clusterhoofdpijnen, immense paranoïa en hallucinaties. Hij probeert patronen te vinden, waarmee hij de beurs kan voorspellen. Als zijn zelfgebouwde computer een 216-cijferig getal begint uit te spuwen, met mogelijk een veel diepere betekenis, daalt hij steeds verder af in obsessie. En waanzin? Het cliché van de gestoorde genie gaat er niet meer zo goed in bij wiskundige Pepijn van Erp, die ook bestuurslid is bij Stichting Skepsis. Hij prikt graag gaten in bizarre theorieën van pseudowetenschappers en andere mafkezen die een veel grotere claim op de waarheid leggen dan redelijk is. Enkele dagen voor het Skepsiscongres in Amersfoort (19 nov.) werpt hij ook graag zijn s

Gisteren opgenomen en vandaag al online! Deze aflevering kon je live bijwonen in Café LUX, tijdens het International Science Filmfestival Nijmegen (InScience), de Amazing Discoveries-editie.  Dit is ook de allereerste aflevering waarin we een documentaire bespreken: Seaspiracy (2021) van Ali Tabrizi. De docufilmer ging als een soort onderzoeksjournalist de hele wereld over, om allerlei bedreigingen voor de oceanen in kaart te brengen. Maar hoe goed deugt zijn 'onderzoek'? Deze vooral activistische aanklacht tegen de wereldwijde visindustrie ging in elk geval in korte tijd helemaal viral.  We onderwerpen deze film aan de kritische blik van Laura Bergshoef, wetenschapsjournalist bij het NRC Handelsblad. Als een ware FactCheck Norris stroopt ze de mouwen even flink op! Laura is blij dat dit belangrijke onderwerp wordt aangekaart in zo'n populaire film, maar heeft wel veel aan te merken op de methodologie van Tabrizi.  Zo gaat het over cherrypicking en misrepresentatie van feiten, vertelt host Ruud waardoor hij t